من معمولا هر چند وقت يک بار يک عالم وبلاگ می خونم. اين کار خيلی ضرر داره، چون بدون اينکه متوجه باشم حدود 3-4 ساعت از وقتم ميره. اما خيلی کيف هم داره. امروز توی وبلاگ باکره يه چيزی ديدم که يه دفعه احساس خوبی بهم دست داد. باورتون نمی شه، چيزی به اين سادگی...

منم يه روز توی سر رسيدم نوشته بودم: از وقتی کاپشنت دست منه ، نمی تونم دوستت نداشته باشم...
يک جور احساس حمايت، احساس با تو بودن، يه احساس عجيب.
اون ترکيب رابطه مثل بچه ها و مثل باباها هم که باکره نوشته بود جالب بود. بيانگر نوعی رابطه . البته می تونه بخشی از رابطه هم باشه، يعنی روانشناس ها که اينطور می گن.