اگه بدونين دوستتون بهتون احتياج داره، به حضورتون، ولی کارهای ديگه ای هم داشته باشين، چی رو در اولويت قرار می دين؟ توی ذهن من دوستی تعريفش چيز ديگه است. با تعريفی که من از دوستی دارم جمله قبل بی معنيه.اما شما چی فکر می کنين...؟
چه جوری ميشه و توی چه نوع رفاقتی، کارهای ديگه ای رو به "با دوست بودن" اولويت ميدن؟ (حتی انگار با شرط نانوشته و نا گفته ای!)و برعکس، برای چه دوستيهايی، حتی نه وقتی پای نياز دوست در بينه، اولويت اول هميشه "با دوست بودنه"؟