Friday, January 14, 2005

دلم نمياد اينو اينجا ننويسم:
كار محمد رحمانيان واقعا عاليه." تئاتر آواز قوي آنتوان چخوف" رو مي گم. يكي از اون كارهاي خيلي خوبه در تئاترهايي كه ديدم و واقعا حق مطلب رو در مورد چخوف ادا كرده. به جرات مي تونم بگم كاري بود كه تونست بعد از مدتها تئاتر چخوف رو به من بشناسونه. متن عاليه،‌ بازي ها عالي هستن (مهتاب نصيرپور و حبيب رضايي و سينا رازاني) كه هر سه خيلي خوب بازي مي كنن. طراحي صحنه خوبه و از همه مهمتر،‌اين تئاتر پر از ايده است. ايده نورپردازيش فوق العاده است و ايده عروسك ها هم..
تئاتر آواز قوي آنتوان چخوف به هر حال در گروه تئاترهاي تجربي قرار مي گيره .
اگه هنوز اجرا مي شه توصيه مي كنم از دستش ندين.

Wednesday, January 12, 2005

یك كم اخبار فرهنگي هنري اخیر، مختصر
تئاتر باغ وحش شیشه اي كه نوشته تنسي ويليامز هست رو به كارگرداني خاكسار هرسيني ديدم. يك تئاتر متوسط. با يك داستان كلاسيك و بازيهاي متوسط
تئاتر حرفه اي ها كارنسبتا خوبي بود. متن،‌ متن خوبيه واقعا،‌كه البته نمي دونم نمایش تا چه حد به متن اصلي وفادار بوده. بازي كيانيان خيلي خوب بود و يكي از ضعف هاي تئاتر بازي بازيگر مقابلش احمد ساعتچيان بود.
اما بهترين تئاتري كه توي اين فصل ديدم تئاتر مرد اتفاقي بود كه بر اساس نمايشنامه اي از ياسمينا رضا،‌ به ترجمه وحيد رهباني كار شده بود و البته كارگردان هم وحيد رهباني بود. كار واقعا قوي و ديدنيه . فقط محل برگزاریش يك كم عجيبه. خانه نمايش در ميدان فردوسي!توصيه مي كنم اگر وقت كرديد ببينينش،‌ و منم دوست دارم در اولين فرصت بيشتر بنويسم در موردش
فيلم خوب تر روي پرده به نظرم فيلم قدمگاهه كه يك خط داستاني قوي داره،‌ و تقريبا بدون نقصه. كشش فيلم قوت اون رو نشون مي ده،‌به پراكنده گويي نيافتاده و عناصرش همگي به نظر بجا مياد.
ديگه چي؟
هنوز موندن: 21 گرم جز بهترين فيلمهاييه كه توي اين فصل ديدم. قبل از هر چيز خط شكسته زماني توش مهمه كه واقعا چالش جذابيه،‌و بعد بازيهاي خيلي قوي (امير آقاي گل ،‌ممنون)
رويايي هاي برتولوچي رو دوست نداشتم،‌ به نظرم يك فيلم در حد متوسط بود،‌يا انتظار من از برتولوچي زياد بود... البته من دو فيلم آخرش رو نديده بودم. به هر حال به نظرم واگويه هاي برهنگي رويايي ها‌،‌ نتونسته يك حكايت منسجم يا مربوط به ماجراهاي بهار 68 فرانسه داشته باشه. ماجراي تقدير يا يادآوري سينمايي هم اونقدر توي فيلم جا نيافتاده كه بشه ازش به عنوان نقطه قوت اسم برد
و اينكه من دوباره بچه رزماري رو ديدم و دوباره به اندازه دفعه قبل اذيت شدم. فضا رو واقعا قوي درآورده پولانسكي،‌اگرچه اين فيلم كه زنش رو بخاطر همين فيلم تيكه تيكه كردن،‌جزء كارهاي قوي پولانسكي محسوب نميشه،‌ ولي من هر دوباري كه ديدمش واقعا روم تاثير گذاشت
و تا بعد ...