بعضی روزها، بعضی وقتها احساس می کنم فرقی با اشياء اطرافم ندارم. مثل صندلی هستم که روش نشستم. مثل تخت ، مثل لباسهای ولو شده. اونا هم فرقی با من نمی کنن! من هستم، همونجور که اونا هم هستن. امروز از اون روزا بود. وقتی صبح داشتم با خودم فکر می کردم يکی از اون روزاست ها، يک دفعه ياد اين موضوع افتادم که بعضی آدمها هميشه اينجورين. لااقل از نگاه بقيه! هميشه مثل همين اشياء اطراف... بقيه می تونن ازشون استفاده کنن، بعد بذارنشون سر جاشون. در بهترين حالت که جاشون مشخصه. اگه نه می تونن ازشون استفاده کنن، بعدم پرتشون کنن اون طرف. يه چيزايي هم بهش ميگن انگار، منفعل بودن مثلا؟! بعضی وقتها شیء بودن شرف داره به آدم بودن. آخه لااقل شیء ساخته شده برای يک کار و بس.