از وبلاگ گنگ خوابديده
راستی وظيفه ما در برابر انفجار اطلاعات در دنيای امروز چيست؟ آيا تمام دريچه های ذهن را بگشاييم و به هر تازه واردی خوشامد گوييم؟ و نهايتا تا کجا؟ در زمانی که حجم تمام حافظه های مغناطيسی و غير مغناظيسی موجود در انبوه سايتهای اينترنتی هم کفاف ذخيره و نگهداشت اينهمه اطلاعات و سرچ و جستجو در آنها را نميدهد ذهن محدود و آسيب پذير ما چگونه خواهد توانست؟ و چگونه ميتوان با چنين سرعتی در مورد مفيد يا مضر بودن اطلاعات جديد تصميم گرفت؟ هر اطلاعات جديدی که به ذهن وارد ميشود خصوصا اگر در تضاد با اطلاعت قبلی باشد يک کلنجار و چالش ذهنی را بهمراه دارد و اين اگر چه شيرين اما در بسياری موارد غير ضروری و زمان بر است ...
سوال فوق را من هميشه با خود دارم و هميشه از اينکه اقيانوسی شوم با اطلاعات بسيار متنوع اما با عمق يک بند انگشت نگران بوده ام.