امشب امين گفت برای وبلاگم کنتر بذارم. به اين موضوع فکر کرده بودم خودم. اما ديدم يک درگيری ايجاد می کنه که من بخاطر اون اينجا نيستم. نمی گم برام مهم نيست چند تا خواننده دارم. اتفاقا خيلی هم برام جالبه بدونم. ولی خيلی مهم تر از اون، اينه که بدون اينجور قيدهای اضافی بنويسم و مخاطب خاص خودم رو پيدا کنم. ولی هنوز جز دو سه تا وبلاگ، وبلاگی نيست که خودم جزو خواننده های هميشگيش شده باشم.

راستی ... وبلاگ محمد رو دوست دارم.
در ضمن يک نوشته الميرايي خوندم : مرگ بر آمريکا! حس آشنا و مشترک... ثباتش رو هم که انگار خودم نوشتم!