شب سال نو رو رفتیم لندن. گفتیم بریم ببینیم چه خبره که مردم ازهمه جا میان اینجا. سیصد و پنجاه هزار نفر جمع شده بودن اطراف بیگ-بن که وارد شدن به سال 2007 رو از روی ساعت ببینن! و البته آتش بازی و غیره. ما خیلی زود رسیدیم؛ حدودای هشت شب و فکر می کردیم قراره برنامه های دیگه هم باشه. اما خبری نبود و فقط یک عده آدم جمع بودن با کلی پلیس و مامور و غیره. مردم توی خیابون جاهای نشستن رو گرفته بودن و جاهایی رو دید خوبی به رودخونه تیمز و چشم لندن داشت. ما متوجه نمی شدیم چرا مردم جا می گیرن . وقتی تا ساعت 12 شب اونجا قدم زدیم و یواش یواش اونقدر آدم جمع شد که دیگه آدم واقعا نمی تونست راه هم بره؛ فهمیدیم چرا جا می گرفتن! خود برنامه آتش بازی (با اینکه من عاشق ستاره بارون شدن آسمونم موقع آتیش بازی هاشون) خیلی هم نچسبید. آخه خیلی کوتاه بود. ولی اینکه اون همه آدم توی خیابون جمع شده بودن بدون هیچ برنامه ای، تجربه جالبی بود.
اکثرا زوج زوج بودن مردم؛ سن های خیلی مختلف. خیلی ها مشغول نوشیدن بودن. بلندگوها موسیقی پخش می کردن و خیلی ها تکونی هم به خودشون می دادن. نزدیک ساعت دوازده که شد ساعت بیگ بن رو بزرگ پخش کردن روی برج شل (که کنار رودخونه تیمزه) و مردم شروع کردن خوشحالی. شصت ثانیه آخر رو همه اون جمعیت خیلی زیاد با هم بلند بلند شمردن. سال که نو شد همه عزیزهاشون رو بغل کردن و بوسیدن و آتیش بازی شروع شد
برای یک بار تجربه کردن؛ جالب بود!