حسام برره دو!
اين نويسنده های پاورچين، (البته نه همشون)، آدمهای جالبی هستند. وقتی نمايشنامه و اجرايي بتونه چنين طيف وسيعی از آدمها با مشخصات مختلف رو جذب کنه، بايد بهش آفرين گفت. به هر حال اين نويسنده ها همه چيز رو شبيه سازی می کنند و طنز پاورچين رو کردن صحنه کنايه ها.حسام برره دو، از فرانسه اومده. تمام سنتهای برره ای رو تغيير داده، يا حتی وارونه کرده. از موسيقی و خوراک و پوشاک گرفته، تا روابط.
اين آدم اختلافات رو دامن می زنه تا نفع ببره. اگر لازم باشه از صلح هم حرف ميزنه، اما پشت صحنه کار خودش رو می کنه. تا قيمت نخود(!) پايين بياد.در اين بين کلمات کنايي مثل " پوست گردو خور" جلب توجه می کنند.
ديگه حالا قسمت های قبلی با کنايه های فوق العاده زو و بزانداز و ...که جای خود.
امشب بخاطر گامهای معلق لک لک نشد ادامه داستان رو ببينم، ولی حتما مثل همه سريالهای ايرانی همه چيز به خوبی و خوشی تموم شده. کاش واقعيت هم همينطور بود...