برای اولين بار توی زندگيم باب جديدی باز شده. نگاه کردن به آدمها، به عنوان موجودات فانی. هنوزم هميشگی نيست اين نگاه، ولی فقط با اومدنش، دنيا رو خيلی عوض کرده.
چون مهمترين ٍ زندگی من، هميشه آدمها بودن و هستن. فکر کنم راست ميگه که : "همه شکوه و بزرگی آدما توی مرگه" . اگر چه اون موقع نمی فهميدم.