آدم تموم شدنيه. من می گم آدم تموم شدنيه. در هر حادثه ای، هر تجربه ای، هر کاری و يا حتی هر فکری، آدم بخشی از خودش رو سرمايه گذاری می کنه. بخشی از وجودش رو که قابل تکرار نيست، واقعا يک بار و برای هميشه از آدم جدا می شه. امکان نداره برای بار دوم اون اتقاق به همون شکل تکرار بشه. و آدم تموم شدنيه، خيلی وقتها اين سرمايه ها از بخشهايی از جسم و روح آدم برداشت میشن که تجديد ناپذير هستن. اما ممکنه با اون موجود جديدی رو رشد بده و بپرورونه، ممکنه باعث بالندگی خودش و ديگری بشه .ممکنه ثروتی بدست بياره که برای هميشه باقی می مونه ، و يا ،درست بر عکس،ممکنه همه چيز رو از دست بده...