نفس عميق فيلم خوبيه. جز صحنه آخر که همه چيزو خراب کرده (راست می گفتی) بقيه اش خوبه. البته برای من مهمتر از مفهوم فيلم، اين بود که کارگردان خيلی قشنگ روال فيلم رو با مفهومش منطبق کرده بود. آدم اين پوچی رو بيشتر از روند فيلم حس می کرد. یه جور مینیماليسم ديده می شد توش که جز صحنه آخر، توی بقیه فیلم خوب پيش رفته بود ...همين!

راستی: اگه ماری بايد بچه هاش رو لخت بفرسته توی خيابون که زندگی خيلی سخت میشه برای من! بايد هيچ جا نرم! نه، بايد اينجا هم نمونم! ...